«Каб Лукашэнку не стала». Што пішуць дзеці ваярам

У каробцы ў кабінеце прэс-службы Палка імя Кастуся Каліноўскага – сотні лістоў ад украінскіх і беларускіх дзяцей. У Палку не прынята адказваць публічна ці цытаваць іх. Стужка палкавых навін звычайна змяшчае тое, што хвалюе дарослых – падзеі з баявых напрамкаў. Але сёння асаблівы дзень. Сёння мы жадаем паказаць, аб чым пішуць дзеці на вайну.

Даведка: па дадзеных праекту «Дзеці вайны», з 24 лютага 2022 года па 31 траўня 2024 года ва Украіне загінулі 550 дзяцей, больш за 1354 атрымалі раненні рознай ступені цяжкасці, 2021 лічацца зніклымі, 19546 прымусова перамешчаныя або дэпартаваныя і 15 пацярпелі ад сэксуальнага насілля. З 2020 года паводле звестак розных крыніц да 500 000 беларусаў вымушана пакінулі Беларусь. Колькі з іх дзяцей – невядома.

Асабліва цікава адчыняць пульхныя канверты. Часцей за ўсё, акрамя ліста там укладзена яшчэ што-небудзь: абярэгі, малюнкі, бранзалеты, пакуначкі гарбаты ці кавы, дробныя вырабы «на поспех». У тэкстах большасці - падобныя, але галоўныя словы: "дзякуй за тое, што я магу хадзіць у школу", "вяртайцеся хутчэй дадому".

Сустракаюцца і лісты ад дзяцей з сем'яў змушаных імігрантаў.

Вялікі стос лістоў з вершамі беларускіх паэтаў і асабістага складання.

Вось бы атрымаць ад вас адказ. Лісты ад дарослых.

Прыходзяць у Полк і лісты ад дарослых. У іх, акрамя добрых пажаданняў, сустракаюцца і ўспаміны аб 2020 годзе, і туга па радзіме, і апісанне жыцця ў іміграцыі.

Карыстаючыся выпадкам, Полк імя Кастуся Каліноўскага дзякуе ўсім, хто нам пісаў, піша і будзе пісаць добрыя словы. Дарагія браты і сёстры, пані Паліна, Сенніца ў эміграцыі, беларусы Літвы, Польшчы, Украіны, ЗША, Менску і ўсе-ўсе, вашыя лісты – доказ таго, што мы тут на сваім месцы і ўсё робім правільна. І, як вы пішаце, да сустрэчы ў вольнай Беларусі.