Гісторыя з-пад Лісічанска

Ішлі баі за Лісічанск. Нашаму падраздзяленню неабходна было заняць пазіцыю ля пераправы. А на вайне самая галоўная зброя - гэта што? Правільна. Не аўтамат, не кулямёт, не мінамёт, не танк, і нават не самалёт. Галоўная зброя, хлопцы, - гэта рыдлёўка. Толькі дзякуючы рыдлёўцы і майстэрскаму валоданню ёй вы можаце адчуць сябе хоць крыху ў бяспецы. Магчыма, маладым і гарачым гэта здаецца смешным, але хлопцы, якія паваявалі, думаю, са мной пагодзяцца.

Дык вось, узброіўшыся галоўнай сяброўкай і выратавальніцай байца, мы сталі капаць акоп. Хлопцы былі ўжо стомленыя і пасля нядоўгага калупання зямлі некаторыя пазасыналі. Я працягнуў капаць і сачыць за сітуацыяй. Падумаў, няхай хоць крышку адпачнуць. Такія моманты адбываюцца рэдка. Калі я акапўся - вырашыў разбудзіць каго-небудзь з пабрацімаў і ўжо адпачыць самому.

Раптам ні з таго ні з сяго ўскоквае мой сябар, хапае рыдлёўку і пачынае люта капаць. Я б нават сказаў, проста ўрывацца ў зямлю. Я здзіўлена спытаў у яго, што здарылася? Пабрацім распавядае...

Ён спіць. І раптам сніцца яму сон. Што ён гэтак жа вось спіць на гэтым жа месцы і раптам перад ім з'яўляецца Ваня «Брэст» і паказвае вялізны ФАК! Прама ў твар. Натуральны такі ФАК!

Кажа, што намёк зразумеў адразу ў сне, падарваўся і працягнуў капаць акопы.

Кажа, нават з таго свету “Брэст” сочыць за парадкам…